- ғоз
- I[غاز]ниг. қоз: ғози ёбоӣ, ғози хонагӣ; ғоз барин гардан дароз кардан а) гарданро ниҳоят дароз кардан; б) маҷ. сахт ба худ болиданII[غاز]нахи борики баъзе растаниҳо, ки аз он ресмон мересанд ва чизҳои дигар низ мебофанд; ғози пахта нахи атрофи ҳар як пунбадона; ғоз-ғоз кардан тит ва тор-тор карда тайёр кардан (-и пахтаву пашм барои риштан); ғоз-ғоз шудан пора-пора шудан, батамом даридан (-и либос);
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.